Je kleine hoofdje zo perfect nu met litteken als extra aanwinst. Een schram op je rug op je buik, je arm en zelfs je wang als een half ingekleurde tekening. Je houdt je flink al mag je wenen en ben je eigenlijk bang van de dokter die je bestudeert. “Hij komt er met de schrik vanaf” zijn nu mijn lievelingswoorden Ik pak je stevig maar voorzichtig vast en zet je nooit meer neer.
