Aan de mama's ...

We expect women to work like they don't have children and raise children as if they don't work.

Deze zin passeert af en toe eens op mijn sociale media en ik wilde hem bijna laten tatoeëren. Om het even minder dramatisch te zeggen: ik botste ook wel op die onrealistische verwachtingen. Overal voelde ik me tekortschieten want ik kon geen perfecte moeder én perfecte werknemer én perfecte huisvrouw zijn én perfect vriendin zijn, hoe zeer ik dat ook wilde. Ik leer nu prioriteiten stellen en mijn lat verlagen. Moeders, grijp naast die "employee of the month"-trofee, test hoe hoog de stapel kleren in de strijkmand kan worden, laat je man zijn kookkunsten tonen, zet je kinderen eens wat langer voor de televisie ... en lees dit:

Aan de mama's

die wel willen

maar niet weten hoe

die graag zouden

maar ze zijn te moe

Aan de mama's

die niet kunnen

maar toch proberen

Aan de mama's

bereid te leren

Aan de mama's

die beter weten

maar blijven gaan

De mama's die denken

't is nooit gedaan

Aan de mama's

die opstaan

met een kop vol zorgen

Aan die mama's:

Het kan ook morgen.